نسل‌فردا: کنسرت موسیقی تک‌نوازی پیانو با اجرای «هامیک الکساندریان» روز پنجشنبه، پنجم بهمن‌ماه در هنرسرای خورشید برگزار می‌شود.این هنرمند ضمن اعلام این خبر اظهار کرد: این برنامه در قالب اجرای شانزده قطعه تک‌نوازی پیانو در دو بخش برگزار می‌شود.هامیک الکساندریان افزود: تمامی این قطعات را طی سال‌های فعالیتم در عرصه موسیقی ساخته‌ام؛ «پرواز بر فراز دریا»، «آواز رودخانه» و «طلوع آفتاب» از جمله آن‌هاست که در مدت زمانی حدود ۴۵ دقیقه برای حاضران اجرا می‌شود.وی ادامه داد: از پنج‌سالگی در زمینه نوازندگی ساز پیانو فعالیت داشته‌ام و تاکنون در شهرهای مختلف کشور به اجرای برنامه پرداخته‌ام.

نمایش «کلاغ سفید» به نویسندگی و کارگردانی علیرضا خانی تا دهم بهمن‌ماه در تماشاخانه بسته‌نگار روی صحنه می‌رود.«کلاغ سفید» عنوان نمایشی است که بیش از یک سال است در نقاط مختلف استان روی صحنه می‌رود و آخرین اجرای آن نیز در سالن بهزیستی با نقش‌آفرینی کودکان مددجو همراه بود. داستان این نمایش روایتگر کلاغی است که از سیاه‌بودن خود ناراضی است. او دوست دارد سفید باشد؛ اما بعد از اینکه سفید می‌شود با مشکلاتی روبه‌رو می‌شود و... . این نمایش شاد و موزیکال تا دهم بهمن‌ماه هر روز صبح ویژه مدارس و مهدکودک‌ها و از ساعت 30: 19 برای عموم علاقه‌مندان در تماشاخانه بسته‌نگار روی صحنه می‌رود.

نسل‌فردا: فیلم مستند «گوشه‌های اصفهان» از سوی دفتر تخصصی سینما و مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی رونمایی و اکران می‌شود.این مستند نوشته و ساخته «غلامرضا مهیمن» از مستندسازان برجسته اصفهان است که در یک پژوهش گسترده و دقیق به بررسی ۹۰ سال تاریخ غنی و مکتب آوازخوانی در اصفهان می‌پردازد. این مستند به حضور و نقش مؤثر استادان آواز اصفهان همچون علی‌اصغر شاهزیدی، مرحوم تاج اصفهانی، ستوده و ناهید دایی‌جواد در شکل‌گیری تاریخ آواز این شهر اشاره کرده است.مراسم رونمایی و اکران این مستند سوم بهمن‌ماه از ساعت ۱۸:15 در سالن اجتماعات کتابخانه مرکزی اصفهان برگزار می‌شود.

نمایش «سرایدار» به نویسندگی هارولد پینتر و کارگردانی میثم کیان در تالار هنر روی صحنه بود. این نمایش که مضمونی اجتماعی با گرایش‌های سیاسی و اقتصادی داشت در قالب طنز و گفت‌وگوهای مجهول به مخاطب ارائه شد. در دراماتورژی این اثر میثم کیان با توجه به شناختی که از پینتر در کارهای گذشته خود به‌دست آورده بود هیچ نوع نگرش فرامنطقه‌ای و مابه‌ازای ایرانیزه‌شده‌ای در آن دیده نمی‌شد و این بزرگ‌ترین حُسن نمایشی بود که تصمیم داشت از روی متن بیگانه اجرا شود؛ چراکه ریزعناصر دراماتیک و منحنی داستان به‌خوبی آن‌چیزی را که در ذهن نویسنده بود، بیان ‌کردند و از همه مهم‌تر در شخصیت‌پردازی‌ها به‌طور مداخله‌جویانه‌ای اکتشاف به عمل نیامده همه همان‌گونه که باید باشند، بودند.
شخصیت‌پردازی چیست؟
به‌وفور در تئاتر این شهر کاراکترهایی را می‌بینیم که بعضاً با پیروی از خلق‌وخو و پوشیدن مرتب لباس‌ها ژست شخصیت‌ها را به خود می‌گیرند؛ اما نمونه بارز شخصیت را می‌‌شد در نمایش سرایدار دید. در این نمایش شخصیت‌ها با سه پوشش، خلق‌وخو، اندازه قد و خودآرایی در برابر مخاطبان ظاهر می‌شدند؛ به‌طورمثال، یکی از شخصیت‌ها که شیطنت‌وار سرایدار قصه را مورد آزار قرار می‌داد وجهه مردانه خود را حفظ و در همین حال برای بروز احساسات زنانه خود از گوشواره و لاک سیاه استفاده می‌کرد. این دو عنصر برای تبدیل احساسات زنانه خشک به احساسات مردانه خشن به‌طور هوشمندانه‌ای از سوی کارگردان برگزیده شده بود. نکته دیگر در پردازش خود شخصیت سرایدار نهفته بود که چهره ژولیده و لباس‌های دل‌چرکین وی همه را به یاری او وامی‌داشت؛ اما در پس این ظاهر چاقویی در دست می‌گرفت و بر اندیشه مخالف خود حمله می‌برد و همه این نکات باعث می‌شد مخاطب از دیدن یک نمایش به‌طورپویا و پیش‌رونده به مرحله کاتارسیس نزدیک شود. شاید تنها عاملی که مخاطب را خسته و زودرنج می‌کرد صندلی‌های بدفرم تالار هنر برای نشستن و زمان بلند اجرای آن بود که ارزش تماشای یک نمایش خوب را برای بیننده تا حد زیادی پایین می‌آورد.
داستان در پس‌زمینه فرم
بارزترین نکته‌ای که در این نمایش دیده می‌شد فرم‌گرایی کارگردان بنا به دغدغه‌های شخصی خود بود. کارگردان با توجه به امیال و خواسته‌های خود از فرم عبور می‌کرد و به‎طورملایم و پیش‎رونده محتوای متفکرانه خود را به چالش می‌کشید. همه داستان را می‌توان در اینکه آیا این مکان نیازی به سرایدار داشت یا خیر خلاصه کرد؛ اما مسائلی که دست به دست هم می‌دادند تا داستان پیچیدگی خود را مانند تار عنکبوت در اندام اندیشه مخاطب تنیده باشد، انتخاب میزانسن و اتفاقی به‌عنوان نقطه گریز از مرکز در داستان بود. گریز از مرکز همواره در نوشته‌های پینتر یافت می‌شود؛ اما در این اثر به‌طور فرساینده و تا حدی آزارنده اما درست به کار گرفته شده بود؛ نمونه خوب آن: هنگامی که برادری وارد اتاق می‌شود برادر دیگر می‌رود و این عمل تا به آنجا ادامه پیدا می‌کند که هر دو در یک لحظه احساسات کینه‌ورزانه خود را فراموش می‌کنند و به یکدیگر خیره می‌شوند. داستان برادری که به بیمارستان روانی فرستاده شده و در آنجا به زور با شوک الکتریکی و دیگر رفتارها او را به حرف وا می‌دارند، داستان جامعه‌ای است که در خفقان و غربت زندگی می‌کند و می‌توانیم مابه‎ازای بیرونی آن را در اطرافیان‎مان شاهد باشیم؛ اما بازی متأثرکننده بازیگر این نقش و همچنین انتخاب و کارگردانی درست میثم کیان همه دست به دست یکدیگر دادند تا از بروز کژاندیشی جلوگیری شود و آن موضوع در انتها به نتیجه برسد که نویسنده خواسته و نه هر بحث دیگری. در تئاتر اصفهان می‌توان به جرأت گفت که میثم کیان، متمایزترین فرد ازلحاظ فکری و ساختار نمایشی است؛ چراکه میزانسن و متن‌هایی را برمی‌گزیند که به پیشروی این تئاتر به‎سمت آینده‌ای بهتر یاری فراوانی می‌رساند؛ همچنین دیگر کارهای وی مانند مستخدم ماشینی، مالی سویینی و... هرگز طرز فکر فلسفی خود را فراموش نکرده‌اند؛ چراکه تئاتر به‎مثابه فلسفه است و این علم تنها علمی است که انسان‌ها را وادار به اندیشیدن می‌کند. امیدواریم استقبال از چنین نمایش‌هایی درخور اجرا و زحمتی که برای آن کشیده می‌شود، باشد.
 

نمایش «مثل سوسوی فانوس آویخته» به نویسندگی محمدرضا کوهستانی، با طراحی و کارگردانی پویان عطایی از یازده بهمن‌ماه در آموزشگاه هنرهای نمایشی آدمک اجرا می‌شود.
نمایش «مثل سوسوی فانوس آویخته» نام اثری است که قرار است برای نخستین‌بار در اصفهان و در فضایی آپارتمانی اجرا شود. این نمایش اجتماعی، بیانگر قصه فردی است که نمی‌خواهد از موقعیت اجتماعی‌اش به نفع خود و خانواده سوءاستفاده کند؛ اما تحت‌فشار نزدیکان خود قرار می‌گیرد. تعارضی که بین عقیده این شخص و افراد خانواده به‌وجود می‌آید، کلیت نمایش «مثل سوسوی فانوس آویخته» را تشکیل می‌دهد.در این نمایش بازیگرانی چون حسن جویره، ابوالفضل شریفی، رحیم ملکی، احسان شهبازی و آذر بهارلو ایفای نقش می‌کنند.پویان عطایی، کارگردان این نمایش، محیط بدیع آن را عاملی برای جذب مخاطب می‌داند و می‌گوید: علاوه بر مضمون نمایش که می‌تواند دغدغه هر قشر و نسلی باشد، اینکه مخاطب وارد محیط قصه شود قطعاً در جذب او اثرگذار خواهد بود و اگر استقبال از آن به حد مطلوب برسد آن را در دو سانس اجرا خواهیم کرد.علاقه‌مندان برای دیدن این نمایش آپارتمانی می‌توانند از یازده تا ۳۰ بهمن‌ماه هرشب رأس ساعت هجده به آموزشگاه هنرهای نمایشی آدمک واقع در خیابان ارباب، روبه‌روی مبل مرکزی مراجعه کنند.

  مختصری درباره این بیماری توضیح دهید.
تالاسمی که یکی از شایع‌ترین بیماری‌ها در ایران است به‌طورمعمول از پدر و مادری که ناقل ژن کم‌خونی هستند به فرزندان به ارث می‌رسد، درواقع یک بیماری موروثی خونی است که منجر به کم‌خونی خفیف تا شدید می‌شود و درنتیجه فرد مبتلا به تالاسمی، میزان کافی هموگلوبین و گلبول قرمز برای حمل اکسیژن به سایر نقاط بدن ندارد.
تالاسـمی دو نوع اصلی دارد: آلفا و بتا. تالاسـمی شدید به‌طورمعمول از طریق تزریق خون و کی‌لیت آهن برای رفع آهن اضافه که با تزریق خون زیاد به وجود آمده، درمان می‌شود. پیوند مغز استخوان یا سلول بنیادین بعضی از کودکان تالاسمی را معالجه کرده است؛ اما تمام افراد مبتلا به تالاسـمی واجدشرایط این پیوند نیستند و درحال‌حاضر موثرترین راه پیشگیری از بیماری تالاسمی غربالگری است.
  با توجه به اینکه بیست‌وچهار سال از تأسیس خیریه تالاسمی در اصفهان می‌گذرد، چه روندی را در ریشه‌کن‌کردن این بیماری طی کرده‌اید؟
انجمن تالاسمی اصفهان چهار سال بعد از تأسیس یعنی از سال 1376 به‌صورت جدی انجام آزمایش‌ها درباره این بیماری را جدی گرفت تا جایی که آمار تولد نوزاد تالاسمی کاهش پیدا کرد. از سال 1392 خیرین وارد میدان شدند و مسائل بیشتر پیگیری شد، بسیاری از مشکلات مالی‌معیشتی این بیماران برطرف شده و آمار تولد نوزاد تالاسمی نیز در اصفهان تقریباً به صفر رسیده است و اگر موردی باشد یا از شهرهای دیگر یا اتباع هستند.
  مددجویان از چه شهرهایی هستند؟
مددجویان تحت‌پوشش این انجمن غیر از اصفهان از شهرهای شاهین‌شهر، فریدن، مبارکه،، لردگان، شهرضا، سمیرم، نجف‌آباد، چادگان و حتی اطراف یاسوج و تمام روستاها و شهرستان‌های اطراف اصفهان هستند.
   با توجه به اینکه خیریه تالاسمی اصفهان تا قبل از سال 92 با دیگر خیریه‌ها مانند هموفیلی در ساختمان امام‌رضا بیمارستان سیدالشهداء بودند این تفکیک چه تغییری در روند کار این خیریه ایجاد کرد؟
در سال 1372 قرار شد خیریه‌هایی مانند تالاسمی، هموفیلی و چند خیریه دیگر برای مدت چند ماه در ساختمان امام‌رضا بیمارستان سیدالشهداء اسکان داده شوند؛ اما این چند ماه شد 22 سال تا اینکه در سال 1394 این جداسازی با پیگیری هیئت‌مدیره انجمن تالاسمی و کمک خیرین انجام شد و کلینیک تخصصی بیماران تالاسمی و هموفیلی در بیمارستان امید بازسازی و افتتاح شد که در کشور بی‌نظیر است. بعدازمدتی انجمن با جذب مشارکت خیرین ساخت کلینیک تخصصی ویژه بیماران تالاسمی را آغاز کرد که این پروژه با هزینه‌ای بالغ بر 850 میلیون تومان توسط انجمن تالاسمی ظرف مدت سه ماه‌ونیم با به‌کارگیری تمام نیروهای ساختمانی تکمیل و پس از تجهیز توسط انجمن تالاسمی نهایتاً در دی‌ماه 1395 افتتاح و به بهره‌برداری رسید.
  برخی از بیماران هموفیلی اظهار داشتند در درمانگاه جدید از هر 30 تخت تنها دو تخت متعلق به بیماران هموفیلی است و از این بابت اظهار نارضایتی داشتند. لطفاً علت را توضیح دهید؟
بیماران هموفیلی در هر بار مراجعه تنها حدود نیم‌ساعت در بیمارستان حضور دارند؛ اما بیمار تالاسمی می‌بایست هر پانزده روز یک‌بار نصف روز در درمانگاه بستری شود؛ ضمن اینکه از روز اول هم قرار بود این مرکز که توسط هیئت‌مدیره تالاسمی ساخته شده در اختصاص بیماران تالاسمی باشد و بیماران هموفیلی به‌طورموقت از این فضا خدمات دریافت کنند.
  آیا برای رفع این مشکل اقدامی شده است؟
 حدود یک سال بود که بیماران هموفیلی از این فضا استفاده می‌کردند؛ تا اینکه با پیگیری‌های خیریه تالاسمی از سمت وزارت بهداشت نامه‌ای دریافت شد مبنی بر جداسازی بیماران هموفیلی و تالاسمی و اختصاص یک اتاق در بیمارستان سیدالشهداء برای این بیماران و البته قرار است توسط خود خیریه هموفیلی این فضا تجهیز شود.
  هزینه درمان بیماری تالاسمی چگونه است؟
هزینه داروهای یک بیمار تالاسمی در سال حدوداً پانزده میلیون تومان است که بخش عمده این مبلغ توسط دولت پرداخت می‌شود و چنددرصد به عهده بیمار است که بیشتر این افراد به‌دلیل استفاده از داروهای خارجی مشمول پرداخت مبالغی می‌شوند که انجمن تالاسمی در این زمینه به نیازمندان و افراد بی‌بضاعت که قادر به تهیه داروهای ماهیانه خود نباشند مساعدت می‌کند.
  از مشکلات بیمار تالاسمی بگویید؟
مهم‌ترین موضوع درباره بچه‌های تالاسمی بحث نگاه جامعه به این افراد است. متأسفانه وقتی دیگران از بیماری این افراد مطلع می‌شوند نگاه ترحم‌آمیزی به آنان پیدا می‌کنند و این همان چیزی است که بیماران تالاسمی را آزار می‌دهد.
  بیمار تالاسمی در ظاهر چه تفاوتی با دیگران دارد؟
اگر این بیماران به‌صورت منظم روند دارویی و درمانی خود را طی کنند و به‌طوردقیق تزریق خون انجام دهند، نه‌تنها ازلحاظ ظاهری دچار مشکل نمی‌شوند، حتی می‌توانند همانند افراد سالم به زندگی روزمره خود ادامه دهند. خواهش ما از افراد جامعه این است که به‌جای ترحم به آنان توجه کنند.
  با توجه به اینکه میانگین سنی بیماران تحت‌پوشش این انجمن بیست تا 25 سال است، به‌طبع بحث اشتغال و ازدواج آنان از اهمیت خاصی برخوردار است. در این زمینه خیریه تالاسمی چه اقداماتی انجام داده است؟
 در امر اشتغال با توجه به شرایط سنی این افراد به‌شدت جویای کار هستند و انجمن این امکان را ندارد که خود فضای اشتغال برای این افراد فراهم کند. اداره‌ها نیز سال‌هاست با رکود مواجه هستند؛ تنها یک‌سری از افرادی که مدارک تحصیلی بالایی داشتند یا با همکاری اطرافیان‌شان در برخی اداره‌ها مشغول به کار شدند؛ البته اداره کار و امور اجتماعی نیز در این زمینه با انجمن مساعدت می‌کند.
  از موفقیت‌های بیماران تالاسمی بگویید؟
حدود 43 نفر نخبه کشوری از بیماران این انجمن هستند که در زمینه‌های ورزشی، هنری و علمی افراد شاخصی هستند؛ تاجایی‌که در بین آنان فوق‌لیسانس کشاورزی، حقوق و حسابداری وجود دارد. به‌طورکلی باید گفت انرژی، شخصیت و مهربانی مددجویان این خیریه عاملی است که کارکنان این موسسه را در انجام وظایف‌شان دلگرم‌تر و البته مسئولیت‌شان را سنگین‌تر می‌کند.
  مهم‌ترین برنامه‌های آینده خیریه تالاسمی چیست؟
 در درجه اول افتتاح و راه‌اندازی نرم‌افزار دستگاه (ام آرآی) است. بیماران تالاسمی می‌بایست هرچندماه یک‌بار برای آزمایش‌ها و معاینه کامل به تهران سفر کنند که درصورت راه‌اندازی این دستگاه، این آزمایش‌ها در خود اصفهان انجام می‌شود. درحال‌حاضر با وجود اینکه این دستگاه و نرم‌افزار آن توسط یکی از افراد هیئت‌مدیره تهیه ‌شده است، برای راه‌اندازی آن منتظر تعرفه و تعهدات بیمه هستیم؛ همچنین انجمن خیریه تالاسمی اصفهان در نظر دارد در آینده‌ای نه‌چندان دور پس از راه‌اندازی دستگاه مذکور یک بیمارسرا جهت رفاه حال بیماران تالاسمی شهرستان‌ها ایجاد کند. بعد از انجام اقدامات فوق این خیریه می‌تواند با دراختیارگذاشتن یک مجموعه کامل خدماتی‌درمانی به تمام افراد تالاسمی در سراسر ایران اسلامی خدمت کند.