آخرین کارگاه نقد آثار برگزیده جشنواره ملی «فیلم کوتاه حسنات» به بررسی دو فیلم کوتاه «صراحی» و «نجس» اختصاص داشت. مجری کارشناس کارگاه‌های نقد و بررسی آثار برگزیده جشنواره حسنات اظهارکرد: تصور ما چنین بود که جشنواره حسنات طبق معمول هر سال در اسفندماه برگزار می‌شود و به همین دلیل برپایی این کارگاه‌ها را تا سوم اسفند برنامه‌ریزی کرده بودیم. اکنون نیز با تغییرات به‌وجود آمده و با اینکه احتمال برپایی جشنواره در اردیبهشت قوت گرفته است، برنامه کارگاه‌های نقد تغییری نکرده و هم‌چنان سوم اسفند آخرین روز برگزاری آن است. فریدون خسروی ادامه داد: در بیست‌وسومین کارگاه نقد و بررسی آثار برگزیده جشنواره حسنات، دو فیلم کوتاه «صراحی» و «نجس» اکران و نقد شد.

نمایش‌نامه‌های «مردی در یک موقعیت» و «تاریکی همچون رویا» به کارگردانی رادنوش مقدم، در موسسه رویش مهر اجراخوانی شد. کارگردان این نمایش‌نامه‌خوانی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: نمایش‌نامه «مردی در یک موقعیت»  روایت‌گر ماجرای زن و مردی است که گمان می‌کنند چون همه ازدواج کرده اند آنان نیز باید ازدواج کنند. رادنوش مقدم، ادامه داد: نمایش‌نامه «تاریکی همچون رویا» نیز مونولوگی است که یک دختر بازیگر در طول مسیری که رانندگی می‌کند با خود دارد. ماجرا از این قرار است که عشق او پس از هفت سال برای دیدن اجرای نمایشی که در آن ایفای نقش کرده است، برگشته و آنان پس از ملاقات با هم، برای رسیدن به یک مقصد واحد سوار ماشین می‌شوند.
 

تئاتر خیابانی «روز خون» به نویسندگی مسعود براهینی و کارگردانی مجتبی خلیلی از 12 تا 21 بهمن توسط سازمان فرهنگی، اجتماعی و ورزشی شهرداری اصفهان در سطح شهر اصفهان و مکان‌های میدان انقلاب، روبه‌روی خیابان جامی، روبه‌روی هتل عباسی و میدان امام حسین (ع) اجرا شد.
اجرای نمایش «روز خون» یکی از برنامه‌های متعددی بود که با نام «برای‌ایران» در ایام دهه فجر به نمایش عموم درآمد و این طرح از طرف تالار هنر سازمان فرهنگی، اجتماعی و ورزشی شهرداری اصفهان طراحی و حمایت شد.
در تئاتر خیابانی «روز خون» همه چیز از یک روز آغاز می‌شود و آن هم روز 12 بهمن در سال 1357 است. روز خون، داستان سربازی است که در شلوغی‌های بهمن 57 از طرف فرمانده خود دستور گرفته به طرف مردم تیراندازی کند. در ادامه این سرباز به دلایلی به ازدواج با دختری ترغیب شده است و در روزهای اوج انقلاب و زمانی که همه مردم دغدغه تغییر حکومت و براندازی رژیم را داشتند، این پسر جوان در پی برگزاری مراسم عروسی خود با آن دختر است. دختر جوان به بهانه‌هایی رو می‌آورد و از گفتن جواب آری سر باز می‌زند و پسر نیز به کمک مردم در خیابان‌ها می‌رود و در ادامه...
کارگردان نمایش «روز خون» در زمینه چگونگی حضور این نمایش خیابانی در بین اجراهای نمایش‌های دهه فجر گفت: این نمایش پس از طرح پیشنهادی مختص به دهه فجر که تالار هنر به کارگردانان نمایش‌های خیابانی ارائه داده بود؛ به این مجموعه معرفی شد. نمایش «روز خون» که مرتبط با ایام دهه فجر و حوادث سال 57 است پس از تائید از طرف تالار هنر و بازبینی‌های لازم آماده اجرا در سطح شهر شد.
شهادت و شهادت‌طلبی و ترویج فرهنگ ایثار هدف اصلی نمایش «روز خون»
مجتبی خلیلی در ادامه موضوع این تئاتر خیابانی را مرتبط با ایثار مردم در سال 57 دانست و افزود: موضوع نمایش روز خون شهادت و شهادت‌طلبی و هدف آن ترویج فرهنگ ایثار در جامعه است. این نمایش یادآور جوانانی است که در دوران انقلاب برای کشور و انقلاب خود زحمات زیادی کشیدند و از جان خود مایه گذاشتند.
وی ادامه داد: هدف ما زنده‌کردن یاد آن افرادی است که در سال 57 به شهادت رسیدند و خون خود را به مردم و مملکت هدیه کردند. ما داستان نمایش را با رویکرد اجرای خیابانی تغییراتی داده و آن را برای اجرای تئاتر خیابانی آماده کردیم.
این کارگردان جوان با بیان اینکه «روز‌خون» برای اجرا در سطح شهر آماده و کارکرد آن هم با طراحی و زمان‌بندی یک نمایش خیابانی مشخص شد، بیان کرد: موقعیت مکانی این نمایش بسیار مهم بود؛ چون ما امکانات و ابزار موجود در نمایش صحنه‌ای را در خیابان نداریم. با این امکانات و موقعیت خیلی مهم است که بتوان مخاطب را راضی نگه داشت و تا پایان نمایش که 15 دقیقه است مخاطب را به تماشای اجرا ترغیب کرد.
وی گفت: تجربه من به عنوان یک فعال در رشته تئاتر خیابانی این است که این‌گونه نمایش تأثیر مثبتی روی جامعه دارد؛ شاید افرادی باشند که قدرت مالی کافی برای رفتن به سالن نمایش نداشته باشند یا زمان کافی برای تماشای یک نمایش صحنه‌ای را ندارند.
خلیلی افزود: تئاتر خیابانی برای این افراد و کسانی که موفق به دیدن نمایش‌ها در سالن تئاتر نمی‌شوند به اجرا در خواهد آمد و همین نکته مثبت نمایش‌های خیابانی است که عمومیت دارد و برای عامه جامعه به نمایش گذاشته می‌شود.
وی با بیان اینکه تئاتر خیابانی مشکلات خودش را دارد و موقعیت آب و هوا و مکان نمایش بسیار مهم است، خاطرنشان کرد: برای کسی که می‌خواهد تئاتر صحنه‌ای را حرفه‌ای دنبال کند، بهتر است ابتدا تئاتر خیابانی را تجربه کند. تئاتر خیابانی بازیگر و کارگردان را با شرایط خاص و غیرمنتظره روبه‌رو می‌کند و این خود به تجارب خوبی منجر خواهد شد.
اگر از تئاتر خیابانی اصفهان حمایت شود بی‌شک اصفهان قطب تئاتر خیابانی خواهد شد. مجتبی خلیلی 27 ساله کارگردانی نمایش‌های خیابانی چون «فیگور»، «تندیس»، «این مکان مجهز به دوربین مداربسته می‌باشد» و نمایش «هجوم‌خیال» را در کارنامه کاری خود دارد. وی درادامه گفت: نمایش خیابانی درآمد مشخصی ندارد و باید اسپانسر داشته باشید تا بتوانید درآمدی کسب کنید. اگر جشنواره باشد ما می‌توانیم کاری ارائه دهیم به غیر از این حمایت خاصی وجود ندارد.
وی افزود: اصفهان مردم اهل تئاتری دارد؛ اما مردم، تئاتر خیابانی را نمی‌شناسند چون کمتر کار شده است. درحال‌حاضر فرهنگ استقبال از تئاتر خیابانی در شهر «مریوان» با توجه به جشنواره تئاتر خیابانی بسیار بالا رفته است.
کارگردان نمایش «روز خون» گفت: اگر از تئاتر خیابانی اصفهان حمایت شود، بی‌شک اصفهان قطب تئاتر خیابانی خواهد شد. در این زمینه سازمان فرهنگی، اجتماعی و ورزشی شهرداری اصفهان عملکرد مناسبی داشته و باید از مجموعه تالار هنر تشکر کرد که از تئاتر خیابانی حمایت می‌کنند.
در نمایش خیابانی «روز خون» به نویسندگی مسعود براهینی و کارگردانی مجتبی خلیلی، دلارام ترکی و پویا امامی دو بازیگری هستند که به ایفای نقش می‌پردازند. دلارام ترکی با بازی موثر خود در نقش‌های این نمایش، پیش از این جوایزی هم را کسب کرده و در اجرای سطح شهر اصفهان نیز به خوبی توانسته توجه تماشاگران را به خود جلب کند.

کارگردان تئاتر اصفهان گفت: تئاتر «دوئت» روایتی از تبعات جنگ تا ۱۷ اسفندماه در تماشاخانه اصفهان واقع در مجتمع فرشچیان از ساعت 45: 17 روی صحنه می‌رود.
محمدجواد سجادی، درباره اجرای نمایش «دوئت» اظهار داشت: دوئت یک اصطلاح موسیقایی که در آن دو نوازنده، دونوازی می‌کنند؛ این نمایش صورت ایپزود توسط دو بازیگر و با بهره‌گیری از تکنیک دو مونولوگ اجرا می‌شود. وی افزود: اپیزود نخست این نمایش با عنوان «زندگی من و موریس» است که سال گذشته در جشنواره فجر حضور داشته و جایزه نخست بازیگری جشنواره بازیگری سه‌نقطه تهران را گرفته است.
کارگردان تئاتر اصفهان، با بیان اینکه اپیزود دوم نمایش «افسانه ‌ماده ‌ببر» نوشته «داریوفو» است، تصریح کرد: هردو این اپیزودها و نمایش‌ها، یک وجه مشترک دارند که از نظر محتوایی مربوط به جنگ است. اپیزود نخست راجع به تبعات جنگ است؛ جنگ‌هایی که آمریکا در جاهای مختلف دنیا دارد و تبعاتی که به مردم وارد می‌کند و اپیزود دوم، درباره فضای‌جنگ است و به صورت نمادین و سمبولیک، پارادیو کمدی اجرا می‌شود.وی با بیان اینکه بازیگر مونولوگ و اپیزود نخست، فاطمه کاظمی و بازیگر اپیزود دوم، عرفان آیتی است، افزود: وجه مشترک دیگری که دو کار باهم دارند، همین «مونولوگ» و تک بازیگر بودنش است.

نسل‌فردا: نمایش «قطرات کوچک» به نویسندگی و کارگردانی «گوگلیلمو پاپا» از یکم تا پنجم اسفندماه در سالن کوچک تالار هنر اجرا می‌شود.
این نمایش به نویسندگی و کارگردانی گوگلیلمو پاپا و بازیگری «آرییلا مگی» و «گوگلیلموپاپا» در دوسانس 18 و 19:30 در سالن کوچک تالار هنر روی صحنه می‌رود.
این نمایش کاری از گروه ایتالیایی با همکاری گروه نان و عروسک شرق بوده که درباره زن و مردی است که با مشکل کم‌آبی مواجه می‌شوند و در این راستا به دنبال راه حل می‌گردند.
«قطرات کوچک» که تولید یکی از کمپانی‌های معتبر تئاتر ایتالیاست، توسط گوگیلموپاپا طراحی و کارگردانی شده و تاکنون در کشورهای زیادی از جمله آمریکا، ژاپن، کانادا، آلمان، آفریقا و ... روی صحنه رفته است.
«بحران آب»، دغدغه اصلی این تئاتر است که به سرپرستی امید نیاز، از سوی تالار هنر سازمان فرهنگی اجتماعی و ورزشی شهرداری اصفهان از یکم تا پنجم اسفندماه در تالار هنر اصفهان  روی صحنه می‌رود.
گفتنی است، نمایش «قطرات کوچک» صبح‌ها ویژه مدارس اجرا می‌شود که علاقه‌مندان برای کسب اطلاعات بیشتر و تهیه بلیت می‌توانند با شماره 35660881 تماس حاصل کنند.

کارگردان تئاتر «ایران» گفت: گویا مسئولان شهری اصفهان دغدغه تئاتر را ندارند و به‌دنبال مسائل دیگر هستند. عاطفه نقوی که با خبرگزاری فارس سخن می‌گفت، اظهارکرد: تئاتر ایران به مناسبت ایام‌اله دهه فجر از شنبه 21 بهمن‌ماه در سالن سعدی حوزه هنری اصفهان آغاز شد که پیش از این با عنوان ترانه‌های انقلاب به عنوان منتخب نخستین جشنواره تئاتر روح‌اله انتخاب شده بود.
وی با بیان اینکه هیچ مسئول و مدیری از استان اصفهان به پای اجرای تئاتر ایران ننشسته و هیچ حمایتی از آن صورت نگرفته است، افزود: قبل از اجرای نمایش جهت حمایت مالی و معنوی به ارگان‌های مربوط مراجعه کرده و حتی برای آنان دعوت‌نامه ارسال شد، اما تا امروز هیچ فردی از سوی ارگان‌های مربوطه به دیدن این نمایش نیامده است.
کارگردان تئاتر ایران گفت: به عنوان کارگردان این اثر، به‌دنبال هیچ حمایت مالی نبوده و تنها دغدغه فرهنگی داشتم تا این کار ارزشی که بیش از پنج ماه وقت و سرمایه شخصی برده است، تولید شود. مسئولان حداقل کمکی که می‌توانستند برای من کنند این بود که به تماشای این نمایش بیایند؛ اما گویامسئولان شهری اصفهان این دغدغه را ندارند و به‌دنبال مسائل دیگری هستند.
وی خاطرنشان کرد: مسئولان فرهنگی استان اصفهان نشان دادند که دیگر نمی‌شود انتظاری از آنان داشت! این بار از بانوان و دختران شهرم می‌خواهم با حمایت خود نگذارند چنین نمایش‌هایی بی‌مخاطب بماند. در شب پنجم اجرای این نمایش دو خانم توریست از کشور اتریش با مشاهده بنرهای نمایش روبه‌روی سالن سعدی به داخل این سالن آمدند و با دیدن من به عنوان کارگردان زن، به وجد آمده بودند.
نقوی اذعان داشت: بعد از دیدن کار با اینکه زبان فارسی را متوجه نمی‌شدند، اما به خوبی با نمایش ارتباط برقرار کرده و مضمون نمایش را دریافتند. آنان از من پرسیدند کدام مسئول به دیدن نمایش شما آمده و من بی‌پاسخ فقط نگاه‌شان کرده، سر تکان می‌دادم. حتی آنان نسبت به دید خود می‌پرسیدند که آیا رئیس‌جمهور به تماشای این نمایش آمده؟ این پرسش نشان می‌دهد وسعت دید آنان نسبت به هنر و انتظار از فردی که مسئولیتی را برعهده دارد تا کجاست و ما کجا هستیم!
وی در پایان در پاسخ به این پرسش که آیا نگاه جنسیتی در تئاتر اصفهان وجود دارد، گفت: تا قبل از این فکر می‌کردم این رابطه‌هاست که تئاتر اصفهان را از بین برده، اما امروز باید بگویم جدی‌نگرفتن افراد و این نوع نگاه مخرب‌تر از رابطه و پارتی‌بازی در تئاتر اصفهان است. به عنوان‌کلام آخر فقط از بانوان اصفهانی می‌خواهم با حضور خود نشان دهند مثل همیشه پیشگام بوده و هستند و از تئاتر «ایران» حمایت کنند.

چاپ تازه کتاب «در فاصله‌ دو نقطه...!» نوشته «ایران درودی» راهی بازار شد. به گزارش ایمنا، چاپ بیستم زندگی‌نامه خودنوشت (اتوبیوگرافی) ایران درودی - هنرمند نقاش - در ۲۸۸ صفحه با شمارگان ۶۵۰ نسخه و بهای ۲۲هزار تومان در نشر نی منتشر شده است. نخستین نقطه، براده‌های نور، دانشجوی کند و خجول، سال‌های شور و سرکشی، بخت نیک طالع سعد، پرواز پرویزم و ... بخش‌های مختلف این کتاب هستند.ایران درودی، سال ۱۳۷۳ درباره کتابش نوشته است: در این کتاب با تمام هستی‌ام هستم؛ با همه ضعف‌ها، با تمام دلهره‌ها و امیدها و توان‌ها. درون من به وسعت تجربه‌ای است که از زندگی می‌شناسم. وسعت یک لحظه زندگی در مسیر ابدیت. تلاش می‌کنم در این لحظه حضور، یک پارچگی از هم‌گسیخته خود را حفظ کنم تا تداوم و بقای آن، با طنین صدایم، در ابدیت انعکاس یابد. نخستین‌بار که عشق به سراغم آمد، ادعای مالکیت جهان را کردم و همه‌چیز و همه‌کس را متعلق به خود دانستم. امروز که تهی از خودخواهی‌ها و تصاحب‌ها، نگاهی عاشقانه به زندگی دارم، از هرچه هست تنها مالک تنهایی خویشم و فروتنانه غیاب حضورم را اعلام می‌کنم. این است نظام عشق؛ هیچ‌کس نبودن! در به پایان رساندن نگارش این کتاب شتاب دارم و شاید شتاب من نمایان‌گر اصلی باشد که به آن معتقدم؛ اصل اینکه: «همه چیزهای زندگی می‌باید به پایان رسند تا دوباره آغاز شوند.» آیا در پایان این خاطرات به تولد دوباره‌ای امید بسته‌ام؟ آیا تولدی دیگر، بشارت رهایی از تمام دلبستگی‌ها و سختی‌های پیشین است، یا دادگاهی است که می‌باید در آن به گناه ندانسته‌هایم، اعتراف کنم؟ در نوشته پشت جلد کتاب آمده است: تا این مرحله از زندگی دانسته‌ام که می‌باید کوله‌بار غم‌ها و دلتنگی‌ها را بر زمین گذارد و به استقبال آینده رفت حتی اگر این آینده یک روز یا یک ‌ساعت یا فقط یک لحظه باشد. مطمئن هستم بهترین لحظه، لحظه‌های بعدی زندگی‌ام خواهد بود. شاید لحظه‌ بعدی، نوید خلق اثری باشد که هنوز نیافریده‌ام. ولی در لحظه بعدی، اثری به ابعاد آرزوهایم، اثری به رنگ عشق‌هایم، اثری به شفافیت تمام آینه‌ها، خلق خواهم کرد و سپس این اثر را در بالاترین نقطه آسمان برخواهم افراشت تا تصویر تمامی این جهان در آن انعکاس یابد.

 نخستین اکران خصوصی مستند «بانو قدس ایران» با حضور کارگردان و تهیه کننده این فیلم، در نگارستان امام خمینی (ره) برگزار شد. به گزارش ایمنا، مصطفی رزاق کریمی، کارگردان این مستند ضمن ابراز خوشحالی از اینکه افتتاحیه اکران شهرستان فیلمش با استان اصفهان گره خورده است، درخصوص چرایی انتخاب شخصیت همسر امام خمینی (ره) برای ساخت این مستند گفت: بخت بلندی داشتم که این اتفاق در زندگی من افتاد. ۳۴ سال پیش در اتریش معماری و سینما خواندم و فیلم‌های متعدد پرتره را برای نویسنده‌های مختلف اتریش و شخصیت‌های ایرانی مثل علامه محمدتقی جعفری و شهید کلانتری، کار کرده‌ام. این فیلم یک جغرافیای ناشناخته بود و سال ۱۳۹۴ که ساخت آن از سوی آقای اصغریان در موسسه عروج فیلم به من پیشنهاد شد اطلاعاتی درباره موضوع آن نداشتم. سال‌های دور، در زمان کودکی همراه با پدر و مادرم به دیدن امام رفته بودیم و وقتی صحبت از فیلمی درباره همسر ایشان شد، این خاطره دور، یک اتفاق درونی در من ایجاد کرد.
وی درخصوص مراحل شکل‌گیری این مستند گفت: در وهله اول، کتاب‌هایی به من پیشنهاد شد تا بعد از خواندن آن به درخواست موسسه عروج فیلم پاسخی مبنی بر رد یا قبول ساخت مستندی با این موضوع بدهم و به این شکل وارد مرحله تحقیق شدم. زندگی این زوج برای من خیلی جذاب به‌نظر آمد و پیشنهاد شروع تحقیقی گسترده‌تر را دادم تا بعد از انجام آن آمادگی‌ام را برای ساخت فیلم اعلام کنم. چهارده‌ماه از این ماجرا گذشت تا تحقیقات انجام شد و پذیرفتم که این فیلم را بسازم.
این مستندساز ادامه داد: لحظه لحظه فیلم «بانو قدس‌ایران» با حاج حسن آقای خمینی، فرزندان و نوه‌های امام، مرحله‌به‌مرحله پیش رفت و من به‌عنوان یک مستندساز اعتقاد دارم وقتی کاری را می‌پذیریم نباید ناله کنیم و مرتب بگوییم چه‌قدر دشوار است! نکته مهمی که باید در نظر داشت این است که پژوهش، در ساخت چنین مستندی که به زندگی همسر رهبر شیعیان جهان می‌پردازد، اهمیت دارد. از آغاز می‌دانستم در این کار حریم امام باید حفظ شود و با اینکه به من اعتماد شده بود به هیچ وجه علاقه نداشتم نهان‌خانه امام را در برابر دیدگان همه به تصویر بکشم. هم به این علت و هم به‌دلیل کم بودن تصاویر ثبت شده از همسر امام، سعی‌کردم کمتر چهره ایشان را در فیلم نشان دهم.رزاق کریمی در پاسخ به پرسش یکی از مخاطبان درخصوص سندیت صحبت‌های مطرح شده، به‌ویژه در بخش نریشن فیلم اظهار کرد: هیچ تخیلی در این مستند وجود ندارد. خانم قلم خوبی داشته‌اند و نوشته‌های زیادی از ایشان به جا مانده است که ما تنها برای ایجاد پل هر قدر لازم بوده از آن استفاده کرده‌ایم؛ اما ادبیات ایشان حفظ شده و هر چه از زبان این خانم بیان می‌شود براساس نوشته‌های خودشان است. این بانو به قدری به ادبیات علاقه‌مند بوده‌اند که برای هر نوشته سه نسخه چرک‌نویس، اصلاحی و پاک‌نویس داشتند. زندگی حاج خانم، فرازونشیب‌های بسیاری داشته و من نیز برآن نبودم که در فیلم‌نامه‌نگاری و خاطره‌نویسی، ایشان را نشان دهم؛ بنابراین به این شیوه کار کردم. بحث نامه‌ها و نثر ایشان آن‌قدر مهم است که خود می‌تواند موضوع یک مستند مستقل باشد.این کارگردان، علت پرداختن به بخش‌هایی از زندگی حاج مصطفی خمینی در مستند خود را چنین بیان کرد: شخصیت حاج آقا مصطفی برای عموم مردم ما ناشناخته است؛ لازم دیدم در تحقیقات خود به این موضوع بپردازم. خانواده امام نیز دوست داشتند درباره ایشان صحبت کنند و خود حاج حسن آقای خمینی در بخشی از فیلم می‌گوید: مرگ هیچ‌کس حتی مرگ امام و حاج احمد برای این مادر به اندازه فوت آقا مصطفی سنگین نبوده است. به هر حال ایشان فرزند اول حاج خانم بوده‌اند و همه اینها موجب شد که در فیلم به گوشه‌ای از زندگی این شخصیت اشاره شود.
وی در پاسخ به پرسش یکی از مخاطبان پیرامون چگونگی ضبط مصاحبه با نزدیکان امام گفت: معتقدم سینمای مستند به پژوهش اجرایی نیاز دارد، تا حدی که آن را می‌توان آذوقه فیلم نامید. سناریو باید بر اساس تحقیق نوشته شود و همین مسئله موجب می‌شود که کارگردان و تهیه کننده تکلیف خود را بدانند. آن‌قدر در این تحقیقات پیش رفته بودیم که می‌دانستیم نوه امام باید کجا بنشیند و دختر او و محافظ بیت کجا.