نشست بررسی و تحلیل زیست و آثار مرتضی نعمت‌اللهی، در موسسه رویش مهر برگزار شد. در این برنامه کلیات و فضای کلی حاکم بر آثار نعمت اللهی توضیح داده و تفسیر شد و با جلسه پرسش و پاسخ حضار و پخش مستند «طیران» ساخته مرحوم زاون قوکاسیان به پایان رسید.پس از بیان مباحثی مقدماتی در رابطه با تاریخچه هنر مجسمه سازی و معرفی نمونه‌های ابتدایی‌ترین فیگورهای یافت شده مربوط به هنر مجسمه سازی، علیرضا ارواحی، پس از دعوت از مرتضی نعمت‌اللهی، به شرح مختصری از زندگی وی پرداخت.مرتضی نعمت اللهی، متولد سال ۱۳۲۴، هنرآموخته هنرستان هنرهای زیبای اصفهان در رشته مجسمه‌سازی است و همین رشته را در دانشگاه هنرهای زیبای تهران و دانشگاه سوربن پاریس ادامه داده است. مجسمه‌های شیخ‌بهایی، استاد علی اکبر بنا و فردوسی از آثار شناخته شده مرتضی نعمت‌اللهی است و آنچه این آثار را متمایز می‌کند، این است که نه تنها شخصیت مد نظر در آن‌ها تجسم یافته، بلکه بخشی از خود نعمت اللهی نیز در این آثار بازتاب یافته است.

رشد شهرنشینی در ایران و هر کشور دیگری بالطبع با تبعات ناخوشایندی همراه است که از جمله می توان به افزایش تولید زباله اشاره کرد. این افزایش خلاف آنچه تصور می شود، از چنان اهمیتی برای محیط زیست و نظام‌های شهری برخوردار است که مطابق اعلام دفتر عمران سازمان ملل، یکی از سه چالش و دغدغه اصلی مدیران شهری در چهار دهه گذشته بوده است. این موضوع در ایران نیز همواره مورد توجه بوده و دور نشده ایم از زمانی که به دلیل حساسیت بالا، جمع آوری زباله‌های شهرها در زمره اولویت های شهرداران بوده است؛ اما همین حساسیت بالا در کارکردی مثبت باعث افزایش تلاش در راستای حل معضل بود که در اواخر دهه 70 میلادی به موضوع بازیافت رسید؛ اصلی که اگرچه در ابتدا بیشتر یک محور تجملی در شهرهای توسعه یافته به شمار می آمد، در گذر زمان به اصلی غیرقابل انکار و ضروری تبدیل شد. در اصفهان نیز مقوله بازیافت چندی است که جدی‌تر از قبل دنبال می‌شود.  امید است این بار نیز مسئولان و برگزارکنندگان بازیافت، پای نهادهای دولتی را که درگیر بروکراسی های عریض و طویل هستند، به میان نیاورند و با همین سمن های فعال و دلسوز از این طلای بدبو فایده های زیادی استخراج و ارائه کنند.