هشتم اسفند سالروز شهادت حسین خرازی است؛ بزرگمردی از کلکسیون مردانِ بزرگ ایران.
این روز و همین مناسبت بهانه مناسبی است تا از او بنویسیم و بگوییم و حرف بزنیم. بهانه بهتری است که درباره زندگی اش تحقیق کنیم تا شاید بیابیم چرا آن سالها از این آدمها زیاد داشتیم ولی حالا خیلی کم داریم. خلاصه خیلی کارها می شود کرد.
اما یکسری از کارها را نباید کرد. در این فقره و مواردی از این دست «شومنی» ممنوع. «نمایش» قدغن و «قشون کشی رسانه ایی» مباد. روی نوشته صد درصد و بی تردید با شخص شخیص شهردار اصفهان است. آقای دکتر آنهایی که به این شورا رای دادند تا شما شهردار بشوید از همین «شومنی» ها خسته شده بودند. یادتان رفته همین «شومنی» هاست که شهرداری را بدهکارعالم و آدم کرده است و شما با تیم اجرایی تان هر جا را رفو می کنید فایده ایی ندارد و به قول قدیم این شکافها دوخت برنمی دارد. زیارت و پابوس مادرابرقهرمانانی مثل حسین ها برای ما افتخار دارد . برای مان وظیفه است و باید اینها به جای خیلی از مناسبت ها در تقویم های پرمناسبت ما باشد اما سه نقطه.