ما متحدیم، فریب نمیخوریم
دریا وفایی
39 سال پیش بود، بهمن 1357، سنمان که به آن روزها قد نمیدهد؛ اما بزرگترها می گویند «اوج همبستگی و اتحاد مردم آن موقع ها به منصه ظهورنشست» وشاید 22 بهمن 57 تکرارچندمین مرتبه از همدلی و اقتدار ایرانی بوده، اینکه کافی است آریایی ها اراده کنند و دست یاری و وحدت به دست یکدیگر دهند، آن وقت دیگر دژ محکمی میشوند دربرابر نامردی و نامرادیها.بدون شک دهه فجر روایت مبارزات و صادقانه هایی است که با قطره قطره خون پیرو جوان این مرزو بوم رقم خورد، تا نهالی کاشته شود به نام انقلاب اسلامی و سالهای سال مردمان این آبادی درسایه سارش بیاسایند و به سرزمینشان افتخار کنند تا این نهال سراز خون جوانان برآمده، به درختی تنومند مبدل شود و تحقق آمال و آرزوهای مردم خصوصا اقشار ضعیف، ثمرهاش باشد. آن روزها نبودهایم؛ اما حدیث ایثار و عاشقانههای وطن پرستان و فدائیانش را مو به مو شنیده و از بر هستیم و قطعا این حماسه بزرگ و شورآفرینی اقوام ایرانی هرگز از اوراق تاریخ محو نخواهد شد.حقیقتا پاسداشت همه ساله چنین روزی، یادآور و تلنگری است برای اینکه یادمان نرود این انقلاب به قیمت شکنجهها و شهادت مرد و زن و کوچک و بزرگمان توسط حکام جبار آن زمان تمام شد تا به ذهنمان بسپاریم و تکرارکنیم که «ما متحدیم و فریب نیرنگهای خام و دروغین دشمنان داخلی و خارجی را نمیخوریم».